Çocuklarda Üstünlük Kompleksi
Üstünlük kompleksi, acizlik kompleksinin tam tersidir. Kişinin, üstesinden gelemeyeceği işleri bile yapabileceğini düşünmesidir. Her insanın belli bir yeteneği ve gücü vardır. Kişinin yapabileceği işler, bu güç ve yetenekle sınırlıdır. Aksi dvaranışlar çevreyi tedirgin eder. Üstünlük kompleksi bir bakıma kişinin haddini bilmemesi anlamına gelir.
Üstünlük kompleksi olan insanlar, başka bireyleri küçük görür ve bundan zevk alırlar. Onlar için önemli olan kendi başarılarıdır; başkalarının başarılarını duymak dahi istemezler.
Herkes kendisinden bahsetmeli, her ilginin odağı o olmalıdır. Başkalarının başarılarını normal görürken, kendi başarılarını olduğundan fazla görür ve göstermeye çalışırlar. Bu hal, onları sevimsiz kılar ve giderek yalnızlığa itilirler. Dostları çok az olur; en yakınları bile onları terkederler. Aslında o da insanları sevmez, uzak durur. Yalnızlığı tercih eder.
Acizlik kompleksi gibi üstünlük kompleksi de patolojik bir olgudur. Gerçi herhangi bir halin hastalık sayılabilmesinin kriteri, günlük hayatın normal gidişatını aksatıp ak satmadığıdır. Bunu gözardı ediyor değiliz ama, kompleks kelimesinin taşıdığı anlam, bunları söylememize yol açıyor. Kompleks kelimesi, karmaşa demektir; çözümü zor şeyleri ifade etmek için bu kelime kullanılır. Yoksa her insanda çeşitli kusurlar, arızalar bulunur. Önemli olan, hayatın bunlara rağmen aksamadan sürebilmesidir. Üstünlük kompleksi ise, yukarıda da anlattığımız gibi, herşeyden önce sosyalleşmeyi engeller. Hayat, hemen her cephesiyle sosyaldir. İşte bunun için, bu türlü kompleksler patolojiktir. Tedavisi konusunda çevresine büyük görevler düşer. Eğer yediği “sosyal tokatlar” faydalı olmamışsa, yakınların ilgisi bir dereceye kadar yarar sağlayabilir. Aksi takdirde klinik tedavi gerekli hale gelir.