ANLAŞILMAK
Bir dükkân sahibi dükkânının vitrinine üzerinde “Satılık Köpek Yavruları” yazan bir tabela asarken, yanında küçük bir erkek çocuğu belirdi. “Köpek yavrularını kaça satıyorsunuz?” diye sordu. Adam, çocuğa yavruların en az 50 TL ettiğini söyledi. Çocuk elini cebine attı, biraz bozuk para çıkardı, dükkân sahibine bakıp “İki lira otuz beş kuruşum var. Onlara bakabilir miyim?” dedi. Dükkân sahibi çocuğa gülümsedi ve bir ıslık çaldı. “Artikez” adlı bir köpek dükkânın içindeki kulübesinden çıkıp onlara doğru koşmaya başladı. Arkasında beş tane küçük yün yumağı vardı. Yavrulardan biri, diğerlerinin ardından topallayarak geliyordu. Bu, küçük çocuğun hemen dikkatini çekti. “Bu yavrunun nesi var?” Dükkân sahibi, “Veterinerin dediğine göre, kalçasında bir kemik eksikmiş.” diye yanıt verdi. “Hep böyle topallayacakmış.” Küçük çocuk hemen “Onu almak istiyorum.” dedi. Dükkan sahibi, “Sahi mi?.. O yavruyu gerçekten istiyorsan sana bedava verebilirim.” dedi. Çocuk dükkân sahibine yaklaştı ve öfkeyle, “Onu bana bedava vermenizi istemiyorum. Bu yavru da diğer yavrular kadar değerli. Fiyatı neyse size ödeyeceğim. Şimdi size iki lira otuz beş kuruş vereceğim, kalan parayı da ayda elli kuruş elli kuruş ödeyeceğim!” dedi. Dükkân sahibi, “O sakat yavruyu ne yapacaksın? O hiçbir zaman diğer köpekler gibi koşup oynayamayacak.” dedi.
Küçük çocuk pantolonunun paçasını yukarı kaldırdı ve iki çelik bağla desteklenmiş eğri sol bacağını gösterdi. “Ben de pek koşamıyorum. Bu yavrunun da kendini anlayacak birine ihtiyacı var.” dedi.
BİR PAKET BİSKÜVİ
Hali vakti yerinde genç bir kadın havaalanında bekliyordu. Uçağın kalkmasına da uzun saatler vardı. Önce hoşuna giden bir kitap, sonra da bir paket çikolatalı bisküvi satın aldı ve bir banka oturdu. Kitabına daldığı bir sırada, fakir görünümlü bir adam yanına oturdu ve aralarında duran çikolatalı bisküvi paketinden atıştırmaya başladı. Kadın bu küstahlığı görmezden gelmeye çalıştı.
“İnsan gibi istese, veririm! Utanmadan bisküvilerimi yiyor, bir de yüzüme gülümseyip duruyor. Ne terbiyesiz insanlar var bu dünyada!” diye düşünüyor, yüz hatlarıyla da bu düşüncesini ifade ediyordu.
Sonunda, her biri birer bisküvi aldı paketten. Geriye tek bir bisküvi kalmıştı. Adam gülümseyerek o bisküviyi aldı ve ikiye böldü. Yarısını kadına uzattı. Kadın hırsla bisküviyi elinden çekip “Şunun yaptığı arsızlığa bak!” diye düşündü. “Tek kelime teşekkür de etmiyor.”
Uçağın kalkışa hazır olduğu anonsunu duyunca eşyalarını toplayıp kapıya doğru yöneldi. Uçağına bindi ve koltuğuna gömüldü. Nerdeyse bitirmek üzere olduğu kitabını almak için çantasını açtı. Bir de ne görsün? Gözlerinin önünde bir paket bisküvi! Kendi bisküvisi buradaysa, bekleme salonunda atıştırdığı bisküviler demek ki adamındı! Adamın bisküvileri kendisiyle paylaştığı gibi sonuncusunu bile bölüştürecek kadar cömertlik gösterdiğini anladı.
Özür dilemek, hatasını telafi etmek için artık çok geçti. İçini tarifsiz bir üzüntü kapladı. Kaba olan kendisiydi, hırsızlık yapan kendisiydi ve nankörce davranan yine kendisiydi.