Ücra bir okulda olsanız neler yapardınız?

[öğretmenim]

Ücra bir okulda olsanız neler yapardınız?

Öncelikle ücra okulun bulunduğu yerin muhtarı ile görüşürüm. İmkânlarını, merkezi bölgeye ulaşım yollarını, bana ne gibi bir kolaylık sağlayabilecekler bunun hakkında görüşme yaparım. Okulumda ne gibi teknolojik imkânlar var onu öğrenirim. Gerekli araştırmanın ardından teknolojik alt yapıyı oluşturmak için imkânları zorlarım. Ardından okulundaki meslektaşlarımla iş birliği içinde çalışarak öğrencilerin performansını arttırmak için önce onları tanırım. Öğrencilerime imkânsızlıklar içinde başarıyı yakalamış, güzel yerlere gelmiş insanların hayat hikâyeleri ile ilgili bilgiler sunu hazırlarım. Okula davet ederim. Merkez ve imkânlara sahip merkez okulu ile iletişime geçerim. Okulumuzla kardeş okul olması için çalışırım. İmkânlarından yararlanmak için çalışmalar düzenledim.

Böyle bir okulda çalışmak zor görünse de orayı yaşanılır ve canlı kılabilir bir öğretmen diye düşünüyorum. Öğretmenlik kitap defterden ibaret değildir. En kötü durumda en kötü ortamda buraları yaşanılır kılabilmek, yeniden yeşertmek, ücralıktan çıkartmak öğretmenin elindedir. Öncelikle öğrencilerle birlikte öğrendiklerimizi etkinliklerimizi çevremize aktararak bunu başarabiliriz. Kitapta yazan her bilgi öğretmene birer araçtır işte burada bulunduğu ortam bu bilgileri aktarıp yeni ve canlı bir ortam oluşturmak için fırsattır.

İlk önce sorumlu müdür varsa onunla konuşurdum. İmkânlar neler, başka neler yapılabilir gibi fikir alışverişi yapardım. Daha sonra kardeş okul arardım. Ve belediye ile görüşmeler yapardım. Gerekli malzemeler temin ettikten sonra sınıfımın büyüklüğüne göre yerleştirir ve lazım olan grafikleri hazırlardım. (Sayı, renk, boy vb.) Elimden geldiğince farklı ve yaratıcı çalışmalarına olanak sağlayacak merkezler oluşturmaya çalışırdım. Örneğin, kum ve su merkezi, çeşitli boyaların (pastel, sulu, akrilik, parmak, mum) ve artık malzemelerin olduğu sanat merkezi, evden kendim toplayabileceğim veya kostümcülerden satın alabileceğim ya da bağış yapmasını sağlayabileceğim kostümler bularak drama merkezi gibi farklı merkezler oluştururdum. O çocukların ulaşamadığı, görmediği yaşantıları benimle tadabilmesi için çabalar dururdum. Ve bir hayalimde Montessori eğimi alıp çocukları bu şekilde eğitmek. Ücra köşelere bile güncel olan sistemi götürebilmek benim için paha biçilemez olurdu.

Oradaki yaşam tarzını inceler bir çalışma programı yaparım eksik gedik nedir diye. Araştırmalarımdan sonra ihtiyaçlar doğrultusunda yardım kuruluşlarından talepte bulunurum. Ücralıktan çıkartmaya çalışırım. Öğrencilerim velileri hep beraber çalışarak derdimizi anlatmayı başarmaya çalışırım. Mesele derdimizi anlatabilmek ihtiyaçlarımızı bilmektir bu konuda.

Öncelikle okulumu ve öğrencilerimi, çevreyi tanırdım. Daha sonra okulumun, öğrencilerimin ve çevrenin ihtiyaçlarını belirleyip buna göre ne yapabilirim bunu düşünürdüm. Daha önce kırsal kesimdeki okullar ne gibi çalışmalar yapmış bunlar hakkında bilgi toplardım. Öncelikle köy halkı olmak üzere vali, kaymakam gibi yetkili makamların desteğini alırdım ve çalışmalarımı en iyi şekilde gerçekleştirmeye çalışırdım.

Bizler öğretmeniz. Her çocuk bizim için özel olmalı. Bu sebeple imkânlarımızın az olmasına rağmen elimizden gelen her şeyi yapmalıyız. Örneğin öğrencilerle birlikte sınıf ve sıralar boyanabilir, kitap köşesi oluşturulabilir, okul bahçesine fidanlar dikilebilir. Ayrıca renkli kumaşlar alıp her öğrencinin getirdiği bir yastığı kılıflayabilir ve kitap köşesinde okuma alanı oluşturulabilir. Böylece çocuklar sınıfı, arkadaşlarını, öğretmenini, yardımlaşmayı daha çok benimseyecekler ve istekleri artacaktır.